„Specyficznie filozoficzne pytania wynikają (...) z przekroczenia granic, które wyznaczają wachlarz możliwych odpowiedzi. Pojawiają się one wówczas, gdy spojrzymy na określony punkt widzenia i związany z nim horyzont i podamy go w wątpliwość. Nie można tego zrobić pozostając w ramach tego punktu widzenia. Dzieje się to raczej wbrew jego zainteresowaniu, by zachować swoją tożsamość, a czystą formą tego procesu jest czas. Czas jest także - o ile wszelkie uwarunkowane czasem lub uwarunkowane w inny sposób ograniczenia mają „swój” czas - czystą formą wszelkich punktów widzenia. Aktualne wydarzenia, jeśli nie można ich już zrozumieć i wyjaśnić z określonego punktu widzenia, nasuwają pytania filozofii. Dlatego, jak powiedział Hegel, filozofia jest .własnym czasem ujętym w „myślach”.
Myśli te nie są więc uwarunkowane samym punktem widzenia, lecz są myślami, które wychodząc od aktualnych wydarzeń wykraczają poza konkretny punkt widzenia. Jeśli będziemy tutaj mówić o znakach i o filozofii znaku, to nie będzie nam chodzić o definicję pojęcia „znaku” z jakiegoś punktu widzenia, który zakłada każda definicja. Tradycyjna definicja znaku wedle której znak „reprezentuje” jakieś „znaczenie”, implikuje określoną ontologię znaczenia, która w dziejach filozofii stawała się coraz bardziej problematyczna. Przez znaki rozumiemy raczej znaki czasu, które poruszają myślenie poza przejęty dotąd punkt widzenia - jako to, co rzeczywiste w relacji do myślenia i w relacji do pojęcia możliwych dla tego myślenia przedmiotów „doświadczenia”". (...]
Metafizyczne pojęcie języka mówi, czym (jaką rzeczą) jest język, co „z istoty” musi przysługiwać językom, aby mogły one być językami. [...] jako takie implikuje ono, że celem jest definitywne określenie znaczenia znaku .językť. Przez to jest ono metafizyczne. - W filozofii znaku (która nie jest filozofią „znaczenia”) nie może już zatem chodzić o to, co oznacza znak „znak”, lecz tylko o to, że o żadnym znaku nie można tego powiedzieć ostatecznie, tzn. bez przejścia do następnego znaku [...]".
(Josef Simon, z niniejszej książki: Uwagi wstępne i rozgraniczenia, l. Wprowadzenie do tematu)

Spis treści:
Uwagi wstępne i rozgraniczenia
Wprowadzenie do tematu
Byt i znak od czasu Arystotelesa
Oddzielenie od semiotyki
Pierwowzór - odbicie - fantazmat 
Znaki wskazujące i znaki nazywające 
Uwaga na temat metody
Filozofia znaku
Znak i znaczenie
Znak i pojęcie
Pierwsza dygresja na temat Peirce'a 
Arbitralność 
Zdanie 
Części zdania 
Rozwiązywanie problemów 
Takie samo i różne
Interpretacja i desygnowanie
Znak i zmysłowość 
Pierwsza dygresja na temat Kanta i Hegla
Stanowiska semantyczne
Znaki i rzeczy (Doznawanie, spostrzeganie, myślenie)
Negacja jako znak pierwotny
Czas I
Schematy myślowe, przestrzeń i czas świadomości
Działanie
Konwencja znakowa
Rozumienie innych. Przekładalność
Znaki nauk przyrodniczych
Znak i czas. Człowiek i państwo
Znak „byt"
Nietzschego likwidacja ontologii
Pytania filozoficzne
Prawdziwość znaków i prawdziwość bytu
Kant o znakach i bycie, zmysłowości i rozumie
Filozofia znaku a filozofia transcendentalna
Czas II
Komunikacyjne rozumienie bytu
Nieskończona jasność
Znaki i język
Język filozofii i jej „istota”
Języki specjalne
Granice znaków językowych
Znaki i odniesienie
Znak Ťjať i wolność
Śmierć jako znak
Znaki i wnętrze rzeczy
Swoboda w interpretacji znaków
„Wewnętrzna forma językowa"
Interpretacja znaków i prawdziwość
Przyroda i roszczenie do ogólnego oglądu
Pismo, ton i czas
Teleologia jako zbliżenie
Znaki, pojęcia, metafory
Szczegółowe metafory: 
To, co lekkie, i to, co ciężkie, 
to, co jasne, i to, co ciemne
Człowiek jako znak i jego filozoficzne interpretacje
Modusy czasu
Znaki Ťreprezentująceť działania
Znaki prawne
Izolujące odniesienie do znaków
Problem filozofii systematycznej
Deus siue natura?
Znaki czasu
Zakończenie
Słowniczek terminologiczny
Indeks osób
Indeks pojęć i terminów
Nota biograficzna
Publikacje Josefa Simona