Dziedziny :
· [1]
· [1]
· [1]
· [2]
· [7]
· [6]
· [1]
· [1]
· [4]
· [6]
· [6]
· [2]
· [3]
· [1]
· [1]
· [2]
· [15]
· [3]
· [3]
· [1]
· [3]
· [10]
Rzeczywistości, w których żyjemy Dziedzina: Filozofia Autor: Hans Blumenberg Tłumacz: Wanda Lipnik Przedmowa (posłowie, opracowanie): Anna Zeidler-Janiszewska Seria: Terminus Miejsce i rok wydania: Warszawa 1997 Wydawca: Oficyna Naukowa Liczba stron: 176 Wymiary: 13x20 cm ISBN: 83-85505-30-X Okładka: Miękka Ilustracje: Nie Cena: 18,00 zł (bez rabatów)
[ Pozycja niedostępna ] Opis „[...] jeden z najciekawszych i najbardziej wszechstronnych współczesnych filozofów niemieckich - Hans Blumenberg, był dotychczas w naszym życiu intelektualnym nieobecny. Trzeba dodać - prawie, albowiem uważny czytelnik tekstów innych myślicieli (na przykład Marquarda czy Roty'ego) mógł czasem dostrzec nazwisko Blumenberga w przypisach - wówczas, gdy przedmiotem namysłu był status metafory w dyskursie filozoficznym lub gdy chodziło o uchwycenie specyfiki nowożytnego przełomu w kulturze. [...]
Dla Blumenberga - podkreśla Kodalla - „odpowiedź na retoryczne pytanie "czy prawda jest warta pożarów, jakie może wzniecić" jest [...] oczywista”. Woli więc raczej ujmować filozofię jako waloryzację takiej „sztuki życia”, która czyniłaby je bardziej znośnym, a tym samym umniejszałaby towarzyszący nam od zarania dziejów i przybierający różne historyczne formy lęk. [...]
Problematyka ambiwalentnej roli nauki pojawia się w tekstach Blumenberga w kontekście rozważań nad nowożytnością, którą pojmuje on jako odrębną i autonomiczną formację historyczną. Jej początki wiąże z kryzysem, w jaki wpędził człowieka teologiczny absolutyzm późnego średniowiecza. [...]
Szczególną pozycję w kształtowaniu się nowej formacji zajmuje sztuka. Dokumentuje ona mianowicie nową pozycję człowieka jako równego Bogu kreatora możliwych światów.
Nowożytność ma więc w ujęciu Blumenberga ambiwalentne oblicze. Nie można jej opisać jako pasma nieustających sukcesów ani też jako pasma samych klęsk. [...] Filozofia jest dla niego kontynuatorką mitu w jego funkcji umniejszania lęku, sam mit jednak - jak podkreśla stanowczo - stanowi już „wysokokaratową próbę logosu|”. [...]
Swoje ujęcie refleksji filozoficznej - jej roli, statusu, ograniczeń, Blumenberg rozwija w konfrontacji z Platońską opowieścią o jaskini [...] mierzyć się z nią próbowali niemal wszyscy ze znaczniejszych myślicieli [...] wprowadzona przez Platona metaforyka na długi czas zdominowała przestrzeń dyskursu filozofii. Poza tym figura filozofa-władcy do dziś błąka się w strukturach życia społecznego.
Jasności na zewnątrz jaskini towarzyszy więc nieodłącznie ciemność lub półmrok jej wnętrza. W nowożytnej filozofii wnętrze równie często funkcjonuje jako miejsce schronienia i jako więzienie. [...] Głosowi domagającemu się „więcej światła" towarzyszy przestroga: „nie za wiele światła" - w ten sposób odnosi się Blumenberg do idei oświecenia.
Skoro Platońska opowieść utraciła dziś wyraźnie swą moc motywacyjną, cóż pozostaje filozofii? Musi się ona - powiada Blumenberg - ograniczyć. Musi zrezygnować z nadmiernych roszczeń, co przynosi jednak pewną korzyść - pozwala uniknąć rozczarowań. [...] A poza tym możemy kontynuować opowiadanie. O tym, co filozofia chciała zdziałać i czego zdziałać nie mogła”.
Anna Zeidler-Janiszewska, „Filozofowanie jako sztuka rezygnacji”Podziel się swoją opinią o tej książce..