Dziedziny :
· [1]
· [1]
· [1]
· [2]
· [7]
· [6]
· [1]
· [1]
· [4]
· [6]
· [6]
· [2]
· [3]
· [1]
· [1]
· [2]
· [14]
· [3]
· [3]
· [1]
· [3]
· [10]
Hebrajskie korzenie nowożytności Dziedzina: Kultura i sztuka Autor: Sergio Quinzio Inne pozycje autora (1) | O autorze Tłumacz: Maciej Bielawski Miejsce i rok wydania: Kraków 2006 Wydawca: Homini Liczba stron: 300 Wymiary: 12,5x19,5 cm ISBN: 83-89598-51-5 Okładka: Miękka Ilustracje: Nie Cena: 23,00 zł (bez rabatów)
[ Pozycja niedostępna ] Opis Próba przybliżenia polskiemu czytelnikowi pisarstwa Sergia Quinzia (1927–1996), jednego z najciekawszych i najoryginalniejszych włoskich myślicieli XX wieku, nie przypadkiem rozpoczyna się od Hebrajskich korzeni nowożytności, należących do najbardziej dojrzałych jego prac. Doskonała znajomość myśli żydowskiej (od Biblii przez Majmonidesa, kabalistów, chasydów aż do Bubera, Scholema, Rosenzweiga, Lévinasa), teologii chrześcijańskiej (od Nowego Testamentu przez Ojców, Lutra, Ignacego Loyolę po von Balthasara czy Bartha) i filozofii (starożytnych Greków i Heideggera, Spinozy i Hegla, itd.) pozwala autorowi na stwierdzenie, że dla zrozumienia obecnej sytuacji cywilizacji zachodniej konieczne jest nie tylko sięgnięcie do jej korzeni grecko–rzymskich, lecz także do inspiracji hebrajskich. Quinzio analizuje podstawy judaizmu (koncepcje czasu, objawienia, historii, zbawienia, mesjanizmu, zła itd.), przypatruje się temu, co stało się z nimi na przestrzeni wieków (włączając w to splecione z judaizmem, z niego wyrosłe chrześcijaństwo) i spogląda krytycznie na horyzont współczesności. Książka to odważna i wyzywająca, zachęcająca do nowego i głębszego spojrzenia na chrześcijaństwo i na judaizm, ale i szerzej — na dzieje, na współczesną sytuację wiary, kultury, sztuki...
SPIS TREŚCI:
Od redakcji
Do czytelnika
Żydowskie punkty węzłowe
Mesjanizmy i odkupienia
Rozczarowanie etyczne, iluzja estetyczna i pokusa mistyczna
Posłowie tłumacza
Książka objęta patronatem Racjonalisty Fragment lub streszczenie FRAGMENT
Do czytelnika
„Dopiero teraz, gdy moja broda mocno już posiwiała, zaczynam przyglądać się rzeczom tego świata i staram się zrozumieć ich mechanizmy; wcześniej widziałem w nich jedynie okropieństwo” — tak wyraziłem się, pisząc Croce e il nulla („Krzyż i nicość”). Od tamtego czasu moja broda stała się zupełnie biała, a proces skupiania się na mechanizmach tego świata i przystosowywania się do nich jeszcze bardziej się pogłębił. Wydaje mi się, że jest to proces nieunikniony, idący w parze z utratą sił i ze stopniowym zanikiem owego centrum tak wyraźnie się wyróżniającego, aktywnego, skoncentrowanego i właściwego osobowości młodej.
Tak więc, nieco wbrew samemu sobie, odwróciłem serce od nasłuchiwania słów Boga, gdyż zabrakło mi sił, aby stawiać im dalsze pytania. Wraz z tymi starożytnymi słowami i z moimi dawnymi pytaniami, które jednak we mnie pozostały, świadomie zwróciłem się ku temu, co dzieje się w świecie, w kulturze, w zwyczajach. Posłużyłem się więc moją żydowsko– chrześcijańską wiarą niczym kluczem w tej lekturze rzeczywistości i przekonałem się raz jeszcze, że dzisiaj jest to klucz jedyny. Żydowska myśl — czy to „religijna”, czy „świecka” — w formie oryginalnej lub w postaci fragmentów rozproszonych wszędzie skutkiem „chrześcijańskiej herezji”, odegrała rolę absolutnie decydującą w formowaniu się i rozwoju nowożytności, aż po jej rozterki współczesne.
Biblijne i żydowskie kategorie oferują kryteria dla interpretacji dziejów Zachodu, które wielu starało się zinterpretować, posługując się kategoriami myśli greckiej. Jednak owej „żydowskiej” interpretacji, skutkiem jej odrębności kategorialnej, nie można — w przeciwieństwie do interpretacji „greckiej” — streścić, ujmując ją w formę jednej, racjonalnie zdefiniowanej tezy, rozwiniętej potem w jeden, wyjaśniający ją teoretyczny system. Duch definiowania oraz budowania systemów jest obcy myśli żydowskiej i nie przez przypadek także współczesności, w której coraz bardziej zanika. Niniejsza książka opowiada pewną historię, historię „przyczyn pewnego przeznaczenia”, a czyni to, posługując się przykładami, chciałoby się powiedzieć — przypowieściami, których treść ściśle odpowiada ich fragmentarycznej formie. Język epoki nowożytnej jest porwany, karkołomny i nie pozwala opowiedzieć jej tak, jak opowiada się mit.
Pierwsza grupa prezentowanych tu fragmentów wskazuje na niektóre „żydowskie punkty węzłowe”; druga — zatytułowana „Mesjanizmy i odkupienia” — na ich nieustanne powroty i ponowne zasupływanie się na przestrzeni całej historii Zachodu. Myśl żydowska, odrzucając całkowicie pojęcie logosu jako fundamentu niewzruszonego i gwarantującego kosmiczny porządek, uhistorycznia całą rzeczywistość w sposób radykalny. A rzeczywistość ta, pozbawiona nadziei pokładanej w Bogu, który miałby objawić swoją sprawiedliwość dopiero w przyszłości, ostatecznie zapada się w nicość. Trzecia grupa fragmentów, nosząca tytuł „Rozczarowanie etyczne, iluzja estetyczna i pokusa mistyczna”, powraca do niektórych tematów związanych z zanikiem owego oczekiwania i właściwej mu ucieczki — rzecz charakterystyczna dla nowożytności, lecz bardziej jeszcze cechująca współczesność — w pociechę wyobraźni, która stara się uniknąć rozpaczy. Jest to ucieczka w wyobraźnię idąca w parze z „monoteistyczną” zaciekłością, w jaką popadła także nadzieja na zbawienie.
Poruszane tu tematy są zatem zebrane w sposób raczej chaotyczny. Pośród wszystkich tych wątków i sposobów ich ujmowania słowo objawienia biblijnego tworzy „nić przewodnią”, która pozwala — może już po raz ostatni — stworzyć wrażenie pewnej całości lub przynajmniej umożliwia konfrontację ich różnorodności.
Sergio QuinzioPodziel się swoją opinią o tej książce..